SDN و NFV چه تفاوتی دارند ؟

تفاوت SDN و NFV

NFV (مجازی‌سازی توابع شبکه) و SDN (شبکه نرم‌افزار محور) دو تکنولوژی نزدیک به هم هستند که نه همیشه اما اغلب در کنار هم یافت می‌شوند. هر دو این تکنولوژی‌ها به سمت مجازی‌سازی و اتوماسیون شبکه پیش می‌روند اما اهداف متفاوتی دارند.

شبکه نرم‌افزار محور یا همان SDN را می‌توان مجموعه‌ای از اجزای تشکیل دهنده شبکه از قبیل سوئیچ، روتر و فایروال در نظر گرفت که به شیوه کاملا خودکار سازماندهی می‌شوند. دستیابی به این اتوماسیون ممکن است با استفاده از ابزارهای تجاری یا متن‌باز مانند کنترل‌کننده‌های SDN و OpenFlow و بر اساس نیاز مدیران شبکه صورت پذیرد. شبکه‌ای که کاملا با SDN پیاده‌سازی شود می‌تواند بخشی از نیازهای شبکه مانند VLAN و مدیریت پورت‌ها و نظایر آن را پوشش دهد.

در بسیاری از موارد SDN با مجازی سازی سرور نیز در ارتباط است و مانند چسبی عمل می‌کند که شبکه‌های مجازی را در کنار هم نگه می‌دارد البته ممکن است شامل NFV نیز بشود ولی نه ضرورتاً. NFV فرآیندی است که در آن سرویس‌هایی مانند مسیریابی (Routing)، متعادل‌سازی بار (Load Balancing) ، فایروال و سیستم‌های پیشگیری نفوذ (Intrusion Prevention) … از سخت ‌افزارهای اختصاصی به محیط مجازی‌سازی‌ شده، منتقل می‌شود که این خود بخشی است از حرکتی وسیع تر به سوی مجازی سازی نرم‌افزارها و سرویس‌ها.

توابعی مانند ذخیره‌سازی موقت و کنترل محتوا به سادگی می‌توانند به یک محیط مجازی منتقل شوند اما تا زمانی که نوعی هوشمندی به سیستم اضافه نشود، کاهش قابل توجهی در هزینه‌های عملیاتی صورت نخواهد گرفت، علت این است که از نگاه عملیاتی، دست آورد تغییر مستقیم فیزیکی به مجازی، اندکی فراتر از کاهش اولیه مصرف برق و صرفه جویی در استفاده از فضای محیطی خواهد بود. بعبارت دیگر تا زمانی که به همراه فناوری SDN کمی هوشمندی تعریف نشود، اجرای شبکه NFV بسیاری از محدودیت‌های مشابه در استقرار تجهیزات سخت افزاری مرسوم و قدیمی از قبیل سیاست‌های مدیریت شده، مدیر-محور و استاتیک را به همراه خواهد داشت.

کنترل کننده‌های تحویل برنامه (Application Delivery Controller) مجازی، مثال خوبی است. با یک پیکربندی دقیق و با کنترل سرورهای کاربردی، اعمال واکنشی درخور براساس وضعیت شبکه و متناسب با افزایش و کاهش نیاز‌، امکانپزیر خواهد بود. اگرچه سخت افزارهای مرسوم نیز ( که پیکربندی استاتیک دارند) تاحدی قادر به انجام این کار هستند لیکن برای شرایطی که خود ADC دچار افزایش بار شود یا نیاز به راه‌اندازی سریع سرویس کاربردی دیگری پیش آید، کارا نیستند.

چگونه SDN و NFV با هم کار می‌کنند؟

با هدایت یک شبکه NFV توسط ویژگی‌های SDN، شرایط سودمندی به وجود آمده و پوشش مجازی ایجاد شده توسط SDN به تدارک و مدیریت توابع شبکه‌های مجازی با NFV کمک می‌کند. بنابراین SDN به مدیریت کارآمدتر بار ترافیک کمک می‌نماید، بنابراین وقتی چیزی در سطوح کوچک و بزرگ نیاز به تغییر دارد، شبکه می‌تواند به آن واکنش نشان دهد. یک نمونه (آبجکت) افزوده می‌تواند در یک دسته مجازی سازی شده از کنترل کننده‌های تحویل نرم افزار به عنوان افزایش بار تدارک دیده شود و برنامه‌های کاربردی براحتی تکثیر شوند و به طور مجدد در یک محیط توسعه، استقرار یابد. به بیان دیگر می توان گفت پتانسیل SDN و NFV بی پایان است.

بنابراین داشتن NFV بدون اینکه شامل SDN باشد، کاملا امکان پذیر است. با این حال NFV و SDN اغلب در کنار هم قرار می گیرند و شبکه‌ای که در آن SDN هدایت NFV را در اختیار دارد ترکیب بسیار قدرتمندی محسوب می گردد.

در ابتدای سال 2014، هیچکدام از تکنولوژی‌های NFV و SDN سرویس‌های حاضر و آماده‌ای نیستند و هنوز بخش بزرگی از طراحی سیاست‌ها و یکپارچگی باید شکل بگیرند. در سال 2017 استاندارد‌های عملکرد هر دو معماری شبکه SDN و NFV هنوز در حال پیشرفت هستند و به جایگاه با‌ثبات‌تری نیاز دارند. در عین حال ضمن اینکه که NFV و SDN هنوز به بلوغ نرسیده‌اند ولی برای برخی شرکت‌ها و کسب و کارها، تحقق‌پذیر هستند. با این وجود ابزارها به سرعت در حال پیشرفت و تکامل هستند، و بسیاری از سازندگان، فناوری‌هایی را به بازار عرضه می‌کنند که از SDN و NFV پشتیبانی می‌کنند. در نهایت، اجرا و استفاده از هر یک و یا هر دو این تکنولوژی‌ها بر اساس نیاز بازار، جهت خواهد گرفت.

نوشته: Glen Kemp   در نشریه اینترنتی TechTarget   بتاریخ: مارچ 2014

منبع : TechTarget